donderdag 27 mei 2010

Chocolade workshop


Samen met een aantal collega's hebben we een workshop Chocolade gedaan. Hoe een banketbakker 8 'kakelende' meiden op een gegeven moment toch stil kreeg. "Geef ze chocolade", tjonge wat lekker is dat.

Regelmatig gaan we met de vrouwelijke collega's een avondje uit. Iemand heeft iets leuks gezien, Lady's Night in de bioscoop en dan zo'n leuke vrouwenfilm bekijken of een avondje bowling alleen voor vrouwen. Er wordt dan naar alle vrouwelijke collega's een mailtje gestuurd; geen verplichting, wie zin heeft, gaat mee. Soms ben je met 30 mensen een andere keer met 10.

Zo ging het afgelopen week dus ook, "wie heeft er zin in een workshop chocola", keuze uit 3 data. Nou, de animo was groot want alle 3 de dagen zijn besproken.

Woensdag 26 mei zat ik in de eerste groep. We kregen eerst uitleg waar de cacao vandaan komt en welke processen er aan vooraf gaan voordat het ook chocola is. Zo krijg je witte chocolade van de pitten van de cacaobonen. De cacaobonen groeien in de landen rondom evenaar en ieder land heeft zijn eigen smaak. We hebben verschillende chocola geproefd uit Ghana, Togo en nog een paar landen; duidelijk verschil zat er tussen. De een smaakt al zoet van zichzelf, een andere had iets van een fruitig smaakje.

Verder werd er uitgelegd welke technieken en materialen er gebruikt werden, zoals de vormpjes en ingrediƫnten die voor de vulling gebruikt worden

Daarna werd er verteld hoe het bewerkingsproces is om bewerkbare chocolade te krijgen, er komen kristallen vrij bij bepaalde temperaturen. Chocola waar wij mee gingen werken was 31 graden. We moesten een opgeblazen ballonnetje en een plastic bekertje dopen in de vloeibare chocolade en dit werd in de koelcel geplaatst. Vervolgens werden we in 4 groepjes gezet en iedere groep ging 1 soort bonbon maken. Het was een kakofonie van geluiden.

Ook nu weer moesten er bonbona-in-wording opstijven in de koeling of vriezer. Er werd ons ondertussen uitgelegd hoe we kunnen schrijven met chocolade via een mini spuitzakje. Het ballonnetje en het bekertje met chocolade werden uit de koeling gehaald en we mochten het ballonnetje kapot prikken en het bekertje eruit halen. We hadden nu 2 schaaltjes die we mochten garneren met de minispuitzak chocolade. Nou toen was het muisstil, iedereen was druk bezig er 'iets' van te maken. Maar ook de stukjes chocolade, die er per ongeluk afgebroken waren bij het verwijderen van het plastic bekertje, werden met smaak opgegeten. Zelfs het minispuitzakje werd helemaal schoon gelikt door een paar meiden, zo lekker was het.

Ondertussen waren de bonbons opgestijfd en werden verdeeld over de bakjes van iedereen.

Het was een geslaagde avond en iedereen ging voldaan naar huis.
Posted by Picasa

donderdag 20 mei 2010

Ben ik straks moeilijk te traceren???

Mijn identiteitskaart is verlopen en ik dacht, ik ga vanochtend voor mijn werk 'even' een nieuwe aanvragen.

Ik had mijn volgnummer opgehaald, L83; L staat denk ik voor Legitimatie. In de wachtruimte is het tjokvol, dat valt tegen. Toch ergens een plekje gevonden en wachten maar. "DingDong" op het scherm verschijn:t Balie 2 - L45. Pff balen zo'n 40 personen zijn voor me, die voor een legitimatiebewijs komen. Alweer ding-dong, balie 8 - V8, ding-dong balie 6 M23; verdikkeme nog meer mensen die 'iets' bij het gemeentehuis moeten regelen. Na ongeveer 3 kwartier, was het dan eindelijk zover. "DING-DONG" Balie 3 - L83.

Identiteitskaart wordt ingenomen want die was al 6 weken verlopen, gegevens gecheckt, pasfoto bij het formulier, nog even de handtekening binnen het kader zetten, afrekenen en klaar ben ik, dacht ik.

Nee toch niet, er wordt een schoonmaaktissue gepakt en een apparaatje dat voor me staat wordt schoongemaakt. Of ik mijn linker wijsvinger op plaatje wil leggen, ja er komt een vingerafdruk op je identiteitskaart. Hm zegt de baliemedewerkster, hij pakt hem niet. Dan maar eerst de vingers schoonmaken met de tissue. Linker middenvinger dan, ook niet; de duim, nee; de ringvinger, ook niet; de pink, helaas. Dan de rechter wijsvinger, nee; uiteindelijk heeft ze alle vingers gehad en er was geen goede afdruk te maken. Ze zoeken dan de beste afdruk er uit, ik ben benieuwd. Ik vroeg nog aan haar of ik nu het misdadigerspad op kon, nu ze geen goede afdrukken konden maken; want die van mij zijn haast niet te herkennen en waarschijnlijk niet te traceren...

Volgende week kan ik het ophalen.

zaterdag 8 mei 2010

20 jaar...

Hallo lieve schatten van me.

Vandaag, 5 mei 2010, is het precies 20 jaar geleden dat jullie het levenslicht zagen, samen met jullie zusje Lobke en nog een ander katje, ergens in Wierden zijn jullie geboren.
We waren al weer anderhalf jaar zonder katten want Sprotje was in januari 1989 al over de brug en zijn vriendinnetje Poeti was 20 maanden daarvoor al vertrokken.

Onze dochter was eind juli/begin augustus met haar vriendinnetje en haar ouders in het dorp naast Almelo op de WieZomerfeesten en daar op de rommelmarkt zat een meisje met een grote doos met gaas erover met jonge poesjes. 1 poesje was al weg en Barbara (11 jaar) was meteen verkocht voor Boefje en zocht een telefooncel (tja mobiel bellen was er nog niet) op om te vragen of ze hem mee mocht nemen. Toen ik zei dat ze er dan 2 mocht meenemen, klonk en een hard gejuich aan de andere kant van de lijn.

Na ongeveer een klein uurtje kwamen ze met zijn allen aangefietst en achterop de stevige doos met gaas er op, onder de snelbinders.
Er kwam een druk concert van miauwende katjes vandaan. Ik keek in de doos en zag 3 katten, ik had toch 2 gezegd... ja maar die rooie is voor Anneke, haar vriendinnetje.
De volgende dag zijn alle drie de katten naar de dierenarts geweest voor controle en de nodige spuiten. Onderweg had Boefje heerlijk in zijn mandje zitten poepen., bleh.

Jullie hebben een heerlijk leventje gehad hier en Boefje was Barbara's eerst keuze maar uiteindelijk is Mickey toch meer haar kat geworden. Dat kwam dan wel een beetje door Saskia en Remko die er 's avonds een wedstrijdje van maakte, wie het eerst naar bed ging nam Boefje mee. Mickey werd ook meegenomen, maar die koos zelf voor de kamer van Barbara.

Jullie kwamen wel buiten maar jullie gingen nooit ver weg. 18 jaar hebben we voor jullie mogen zorgen en hoe het uiteindelijk met jullie is afgelopen weten we allemaal.

Dank je wel lieverds voor alle liefde die we van jullie hebben ontvangen.

Vier vandaag een feestje op de Regenboogbrug met alle dieren die nu ook aanwezig zijn.