Ik had Mickey in mijn armen en hij kreeg een prik in zijn bil om te gaan slapen, al heel snel voelde ik hoe Mickey weggleed en heb hem gezegd dat hij naar Boefje mocht gaan. Dat ik hem dankbaar ben voor alles wat hij voor mij gedaan en betekent heeft en gelijk gezegd dat dat ook voor Boefje geldt.
Toen hij het verlossende prikje in zijn adertje van zijn pootje kreeg was er nauwelijks nog reactie; hij was al weg. Symbolisch heb ik ook van Boefje afscheid genomen.
Nadat Mickey ingeslapen was, heb ik nog een hele tijd met Mickey in mijn armen gezeten -ik werd ook alleen gelaten- en heb nog een paar keer tegen Mickey gezegd dat ik ontzettend van hem en Boefje houd en hen nu al ontzettend mis. Ga lekker spelen bij de Regenboogbrug, of zoals de dierenarts zei, naar de eeuwige jachtvelden, met zijn beiden en eens zien we elkaar weer.
Ik heb thuis voordat we weggingen nog wat foto's gemaakt van Mickey en had mijn fototoestel meegenomen en heb daar ook nog foto's gemaakt. Ook die van toen hij ingeslapen was!
Samen met de dierenartsassistente hebben we Mickey mooi neergelegd en foto's gemaakt; het is ook net of hij ligt te slapen, ik vind het geen enge foto's in ieder geval. Ik heb Mickey in de handdoek gewikkeld die in de reiskoffer zat en die wordt mee verbrand omdat er ook haren van Boefje op die handdoek zitten, hiermee cremeer ik dan symbolisch ook Boefje.
Ik (we) hebben toch uiteindelijk besloten om Mickey te cremeren en de as strooien we later uit bij de vijver. Mickey is tegen het einde van de middag opgehaald bij de DA en later belde de Bréborgh te Bentelo op dat hij gearriveerd was en hebben we nog wat gegevens geverifieerd.
Hij is om 19.15 uur gecremeerd en binnenkort wordt hij bij de dierenkliniek weer gebracht waar ik hem op kan halen.
Het voelt goed, want dit had Mickey nog geen week volgehouden maar wilde dit hem niet aandoen. Maar nu voelt het natuurlijk ook echt shit.
Boefje & Mickey 1990 ....................... Boefje & Mickey 2008
Lieve Mickey, lieve Boefje, 18 jaar en 8 weken hebben we af en toe leed gekend, maar gelukkig ook heel veel lief. Doordat jij, Mickey, suikerziekte kreeg, is onze band nog sterker geworden dan daarvoor. Dat jullie beiden ook al zo'n hoge leeftijd hebben mogen bereiken, is al bijzonder; vanwege die hoge leeftijd komen er ook de ouderdomskwalen en zover het ging, hebben we dat maar al te graag behandeld en verzorgd, zolang er maar vooruitgang in zit. Ik had het nog graag jaren voor jullie willen doen, maar eens is het genoeg.
Daarom heb ik jullie vandaag weer samengebracht, want Boefje, ik geloof niet meer dat je nog leeft. Wat er met je gebeurt is, zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar voor ons ben je nu samen met Mickey over de Regenboogbrug.
Jullie kunnen weer samen spelen en stoeien en er is geen pijn meer of ziek zijn.
Wij koesteren alle herinneringen aan jullie en de vele foto's zullen helpen niet te vergeten hoe jullie waren. In ieder geval zijn jullie opgesloten in onze harten en dat pakt niemand van ons af.
Dank je wel voor ruim 18 jaar liefde, we houden van jullie en vergeten jullie nooit. Dag lieverds, een goeie reis naar De Regenboogbrug.
