Yeah, mijn foto is gepubliceerd!

Hè-hè, eindelijk is de uitslag van de fotowedstrijd er! De uitslag zou in eerste instantie eind november zijn. Rond 10 december heb ik maar even contact opgenomen en toen bleek dat er heel veel inzendingen waren en dat er dus in drie edities de winnende foto's geplaatst werden.
Dat werd dus 5, 12, en 19 december en mijn foto was dus bij de laatste editie. De foto staat er als grootste op van alle foto's.
Een aantal collega's had 's ochtends de krant vluchtig gelezen en de foto wel opgemerkt omdat het een mooie foto was, maar hadden niet verder gekeken en waren verrast dat die van mij was.

En wat heb ik gewonnen? "Eeuwige roem" en dat was de inzet.

(foto is aanklikbaar)

Genomineerd!

Van half oktober tot half november kon je foto's inzenden naar de Twentsche Courant Tubantia. De foto's moesten gaan over de herfst en gemaakt zijn in Twenthe en Achterhoek.

Ik heb ook een aantal foto's ingestuurd en vanochtend kreeg ik een bericht van de krant of ik de originele foto wilde toesturen want een van de foto's was genomineerd voor publicatie in de krant. Volgend weekend is de publicatie, dacht ik.

Ik heb van de ingezonden foto's een slideshow geplaatst en de genomineerde foto is deze, waar Benthe net aan het vertellen is dat het een rode paddenstoel met witte stippen is.

Gaaf hè?

Oh jee, spannend!

Mijn eerste bericht op mijn blog!!!

Dat is echt wel spannend want ik ga ook een blog bijhouden. Ik moet natuurlijk nog even uitvogelen hoe het allemaal werkt, maar dat gaat allemaal lukken hoor.

Nadat ik bij een aantal mensen op hun blog op bezoek ben geweest, lijkt het me ook wel leuk om een blog bij te houden.

Tja en dan moet ik ook nog een titel voor mijn blog hebben, wat zal ik eens doen? Ik heb de eerste 3 letters genomen van mijn voor- en achternaam, zoals je die uitspreekt, (Zjan) want vooral met de uitspraak van mijn voornaam hebben veel mensen moeite; zo ben ik dus aan ZjaZie gekomen.

In mijn blog zul je voornamelijk items aantreffen over mijn (klein)kinderen, katten en over foto's die ik veel maak; ik heb bijna altijd wel een camera mee voor het geval dat er iets zich voordoet, dat meteen vastgelegd moet worden.

De bedoeling is natuurlijk dat ik hier dagelijks iets zal posten, maar het zal eerder wekelijks zijn en is natuurlijk afhankelijk wat ik mee maak.

In ieder geval veel plezier gewenst op mijn ZjaZie-blog en schroom niet een reactie plaatsen.

Een vreemde bezoeker in huis!?! (Op Hyves geplaatst: 05-09-2008)

Vrijdagochtend 5 september 2008, de wekker gaat dus opstaan. Ik loop naar de zolder en ineens sta ik oog in oog met beige-bruine vlek van ongeveer 5-6 cm op het traphekje.
Huh wat is dat nu?

Ik keek nog even goed want de slaap zat nog in mijn ogen en ja hoor het was een (dwerg)vleermuisje; een jonkie, volgens ons.


(deze foto's hebben we van het internet maar zo zag de vleermuis er uit, ietsjes lichter van kleur)



We hebben een groot glas gepakt en een onderzetter en zo hebben we het beestje buiten gezet op de dakpannen waar het een plekje onder de dakpan zocht.

Later las ik op het internet dat we het goed hadden gedaan maar dit eigenlijk 's avonds hadden moeten doen, maar het is wel goed gegaan denk ik.

Nadat we het beestje de vrijheid hebben gegeven, vond ik het wel jammer dat ik er niet eerst foto's van gemaakt heb; het is toch een niet alledaagse ontmoeting geweest.

Dit was al de tweede keer dat we een vleermuis in huis hadden.

Een paar jaar terug lagen we in bed en Boefje lag op het voeteneind wat onrustig te doen. We deden het licht aan en er vloog een vleermuis door de kamer. We schrokken natuurlijk wel, maar hebben het beestje de vrijheid gegegeven. Hoe? We hebben het raam wagenwijd opengezet en het licht uitgedaan. De vleermuis vloog alsmaar rondjes en langzaam maar zeker werden die rondjes kleiner en toen de vleermuis de opening had ontdekt, vloog hij de vrijheid tegemoet.

Geen Ballooning, toch Ballooning (Op Hyves geplaatst: 30-08-2008)

Ik zou op zaterdag 30 augustus naar Oldenzaal, naar mijn dochter, gaan omdat het de laatste dag van de Twenthe ballooning http://www.twenteballooning.nl/ was. Maar omdat het organisatorisch nog al een probleem was, (o.a. fiets mee in de trein) ben ik uiteindelijk niet gegaan. Aan de telefoon zei ik nog tegen haar: "het is oostenwind en wie weet komen ze hier wel over. Om 19.00 uur zouden de ballonnen vertrekken in Oldenzaal.

Ik was al een paar keer naar buiten gelopen of er al 'iets' te zien was en ja hoor... tegen 19.45u waren al verschillende ballonnen te zien en we zagen in ieder geval 1 ballon sneller gaan dan de rest en laat die nou net over ons huis komen. Weet je welke dat was?


Nou eentje die bekend staat om zijn snelheid.... 

"Overtoom... Tuut Tuut... dat is snel", 

wel heel toevallig zeg.


Ik gelijk mijn dochter gesmst dat hier de ballonnen overkwamen; kreeg antwoord terug: "hahaha ja grapje zeker". Heb haar toen maar gebeld dat het niet zo was en vertelde welke ballonnen het waren.

Had ik toch mijn eigen ballooning thuis! Volgens mij de 1e keer in de 18 jaar dat de ballooning gehouden wordt, dat er zoveel over Almelo kwamen en ook nog eens over onze wijk.

Dag lieve Mickey, dag lieve Boefje. (Op Hyves geplaatst: 30-06-2008)

Op maandag 30 juni 2008 is Mickey om 11.00 uur heel rustig overleden.

Ik had Mickey in mijn armen en hij kreeg een prik in zijn bil om te gaan slapen, al heel snel voelde ik hoe Mickey weggleed en heb hem gezegd dat hij naar Boefje mocht gaan. Dat ik hem dankbaar ben voor alles wat hij voor mij gedaan en betekent heeft en gelijk gezegd dat dat ook voor Boefje geldt.

Toen hij het verlossende prikje in zijn adertje van zijn pootje kreeg was er nauwelijks nog reactie; hij was al weg. Symbolisch heb ik ook van Boefje afscheid genomen.

Nadat Mickey ingeslapen was, heb ik nog een hele tijd met Mickey in mijn armen gezeten -ik werd ook alleen gelaten- en heb nog een paar keer tegen Mickey gezegd dat ik ontzettend van hem en Boefje houd en hen nu al ontzettend mis. Ga lekker spelen bij de Regenboogbrug, of zoals de dierenarts zei, naar de eeuwige jachtvelden, met zijn beiden en eens zien we elkaar weer.

Ik heb thuis voordat we weggingen nog wat foto's gemaakt van Mickey en had mijn fototoestel meegenomen en heb daar ook nog foto's gemaakt. Ook die van toen hij ingeslapen was!

Samen met de dierenartsassistente hebben we Mickey mooi neergelegd en foto's gemaakt; het is ook net of hij ligt te slapen, ik vind het geen enge foto's in ieder geval. Ik heb Mickey in de handdoek gewikkeld die in de reiskoffer zat en die wordt mee verbrand omdat er ook haren van Boefje op die handdoek zitten, hiermee cremeer ik dan symbolisch ook Boefje.

Ik (we) hebben toch uiteindelijk besloten om Mickey te cremeren en de as strooien we later uit bij de vijver. Mickey is tegen het einde van de middag opgehaald bij de DA en later belde de Bréborgh te Bentelo op dat hij gearriveerd was en hebben we nog wat gegevens geverifieerd.

Hij is om 19.15 uur gecremeerd en binnenkort wordt hij bij de dierenkliniek weer gebracht waar ik hem op kan halen.

Het voelt goed, want dit had Mickey nog geen week volgehouden maar wilde dit hem niet aandoen. Maar nu voelt het natuurlijk ook echt shit.

 

Boefje & Mickey 1990 ....................... Boefje & Mickey 2008

Lieve Mickey, lieve Boefje, 18 jaar en 8 weken hebben we af en toe leed gekend, maar gelukkig ook heel veel lief. Doordat jij, Mickey, suikerziekte kreeg, is onze band nog sterker geworden dan daarvoor. Dat jullie beiden ook al zo'n hoge leeftijd hebben mogen bereiken, is al bijzonder; vanwege die hoge leeftijd komen er ook de ouderdomskwalen en zover het ging, hebben we dat maar al te graag behandeld en verzorgd, zolang er maar vooruitgang in zit. Ik had het nog graag jaren voor jullie willen doen, maar eens is het genoeg. 

Daarom heb ik jullie vandaag weer samengebracht, want Boefje, ik geloof niet meer dat je nog leeft. Wat er met je gebeurt is, zullen we waarschijnlijk nooit weten, maar voor ons ben je nu samen met Mickey over de Regenboogbrug.
Jullie kunnen weer samen spelen en stoeien en er is geen pijn meer of ziek zijn. 

Wij koesteren alle herinneringen aan jullie en de vele foto's zullen helpen niet te vergeten hoe jullie waren. In ieder geval zijn jullie opgesloten in onze harten en dat pakt niemand van ons af.

Dank je wel voor ruim 18 jaar liefde, we houden van jullie en vergeten jullie nooit. Dag lieverds, een goeie reis naar De Regenboogbrug.